Repleksyong Kakabagbag Dumamay - Sanaysay Tungkol Sa

Ang Replektibong Sanaysay Tungkol Sa ay isang koleksyon ng mga maikling pagsusuri at pagpapahayag ukol sa iba't ibang aspekto ng buhay.

Ang Replektibong Sanaysay Tungkol Sa ay isang genre ng pagsulat na naglalayong magbigay ng pagtatampok sa mga personal na karanasan at mga saloobin ng isang manunulat. Sa pamamagitan ng mga nakakatawang pahayag at tono, malalaman natin ang mga kakaibang kwento na maaaring magpatuloy hanggang sa pagtanda. Tunghayan natin ang mga kaganapan na puno ng kalokohan at katatawanan!

Ang Paglalakbay ng Aking Paboritong Pares

May isang beses sa aking buhay na sumama ako sa aking paboritong pares ng sapatos na naglalakbay. Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin upang gawin ito, pero siguro ay dahil sa sobrang pagka-adik ko sa sapatos o baka naman wala lang talaga akong magawa sa buhay ko. Kahit ano pa man ang dahilan, masasabi kong isa ito sa mga pinakamemorable at nakakatawang karanasan na naranasan ko.

Ang Simula ng Aming Adventure

Nagsimula ang aming adventure sa isang maaliwalas na umaga. Masayang-masaya ako na kasama ko ang aking paboritong pares ng sapatos na naglalakbay. Parang isang tao na may sariling buhay ang mga sapatos na ito, kaya naisipan kong bigyan sila ng karanasan na hindi nila malilimutan.

Ang Pakikipagsapalaran sa Matinding Trafiko

Sa aming unang destinasyon, kami ay naligaw at nakatagpo ng matinding trapiko. Hindi ko alam kung bakit nagkaganito, siguro ay sobrang dami lang talaga ng sasakyan sa kalsada. Pero hindi ito naging hadlang sa aming pagsasama. Sa halip, ginamit namin ang aming mga sapatos bilang sandalyas at nag-enjoy kami sa aming mala-beach na pakiramdam habang naghihintay sa trapiko.

Ang Pagkain ng Street Food

Habang kami ay naglalakad patungo sa aming susunod na destinasyon, hindi maiwasan na maamoy namin ang masarap na amoy ng street food. Napadpad kami sa isang kanto kung saan mayroong nagtitinda ng mga kakanin at inihaw na isaw. Hindi na kami nagdalawang-isip, bumili agad kami ng ilang piraso ng mga ito. Hanggang sa hindi namin namalayan, ubos na ang pera namin at ang aming pares ng sapatos ay nagmukhang isaw dahil sa kahalayan namin sa pagkain.

Ang Paglalakbay Patungo sa Nawawalang Destinasyon

May isang pagkakataon na naligaw kami sa aming lakad at hindi namin alam kung paano makabalik sa tamang direksyon. Sa gitna ng aming kalituhan, may isang napakabait na aso ang tumulong sa amin. Pinakita niya sa amin ang tamang daan at sinamahan pa kami hanggang sa makabalik kami sa aming tamang ruta. Hindi lang pala mga tao ang maaaring magbigay ng tulong, pati mga hayop din.

Ang Pagdating sa Paraisong Gubat

Matapos ang ilang oras ng paglalakad, nakarating kami sa isang paraisong gubat. Ang lugar na ito ay puno ng mga makukulay na halaman at tunog ng mga ibon na nagpapalipad ng aming mga puso. Hindi namin akalain na may ganitong kagandang lugar sa gitna ng lungsod. Pati ang aming mga sapatos ay tila natuwa sa ganda ng lugar at hindi na kami pababayaan.

Ang Pag-uwi na Bitbit ang Mga Alaalang Di Malilimutan

Sa aming pag-uwi, bitbit namin ang mga alaalang hindi malilimutan. Ang aming pares ng sapatos ay mukhang napagod at marumi na sa aming mga pinagdaanan, pero masaya kami dahil alam naming mas marami pa kaming magagawang mga kahibangan kasama ang isa't isa. Hindi man kami nagtagumpay sa aming mga lakad, ang mahalaga ay ang kasiyahan at pagkakaibigan na nabuo sa aming pagsasama.

Ang Pagtatapos ng Aming Kakaibang Paglalakbay

At sa puntong ito, narating na namin ang wakas ng aming kakaibang paglalakbay. Ngunit hindi naging madali ang paghihiwalay namin. Masakit man sa puso, alam naming kailangan na naming maghiwa-hiwalay at magpatuloy sa aming mga landas. Ang aming pares ng sapatos ay nagpasyang magtungo sa ibang mga paa upang ipagpatuloy ang kanilang paglalakbay.

Ang Pangako ng Mga Sapatos na Magkikita Kami Uli

Ngunit hindi kami nawalan ng pag-asa na muling magkikita kami sa hinaharap. Dahil sa modernong panahon na ito, hindi na imposible ang mga reunited stories. Kaya't umaasa kami na balang araw, sa tamang panahon, muling magtatagpo ang aming landas at magkakasama muli kami sa iba pang mga nakakatawang kahibangan.

Ang Pagtatapos ng Aking Replektibong Sanaysay

At sa wakas, narating na natin ang katapusan ng aking replektibong sanaysay tungkol sa aming kakaibang paglalakbay kasama ang aking paboritong pares ng sapatos. Hindi man ito isang klasikong kuwento ng pag-ibig o kabayanihan, umaasa ako na nagawa kong ilahad sa inyo ang mga kasiyahan at saya na naranasan ko sa pamamagitan ng pagsulat na ito. Sana naging nakakatawa rin ito para sa inyo, tulad ng naging nakakatawa para sa akin.

Ang Mga Disyembre ng Kalungkutan: Isang Replektibong Sanaysay Tungkol sa Paghihintay sa Traffic tuwing Pasko.

Ang Mahiwaga at Nakakabaliw na Mundo ng Trapik

Narito na naman ang kapaskuhan, ang panahon kung saan nagtitipon-tipon ang mga tao upang ipagdiwang ang kaligayahan. Ngunit sa likod ng mga ngiti at tuwa, may isang salita na nagpapaluhod sa ating lahat: trapik. Ang trapik ay parang kaaway na walang pakundangan sa pagpapahirap sa bawat isa sa atin. Sa mga Disyembre ng kalungkutan, ang paghihintay sa traffic tuwing Pasko ay isang karaniwang eksena.

Ang Sadyang Hindi Matapos-tapos na Trapik ng Buhay

Sa bawat paglalakbay, tila ba sinasadyang iharang ang lahat ng sasakyan sa daan. Parang mayroong invisible force field na humahadlang sa ating mga pangarap na makarating sa mga lugar na ating pinaplano. Sa gitna ng traffic, hindi maiwasang magduda kung meron bang multo na naglalaro sa sistema ng mga traffic lights. Bakit kailangan pang magpatugtog ng Christmas jingles sa gitna ng trapik? Ano ba ang koneksyon ng Jingle Bells sa oras na ito? Ito'y isang misteryo na hindi pa rin natutuklasan hanggang sa ngayon.

Ang Love at First Ampalaya: Mga Kuro-kuro sa Pagsuyo at Pagkapipi sa Kahapon

At habang naghihintay sa traffic, marahil ay mapapaisip ka sa mga bagay na hindi mo inaasahan. Tulad ng pag-ibig. Oo, tama ang narinig mo. Pag-ibig. Sa gitna ng trapik, maaaring makita mo ang iyong forever. Hindi mo inaasahang may papalapit na isang van na puno ng mga ampalaya. Sa unang tingin pa lang, alam mong ito na ang taong hinahanap mo. Ito ang Love at First Ampalaya. Ngunit, sadyang mapagbiro ang tadhana. Dahil sa trapik, hindi mo man lang siya makausap o makilala nang lubusan. Maaari kang magkamaling iniisip na siya na ang iyong soulmate, samantalang baka ang totoo, nagkamali lang siya ng daan.

Bakit Ang Mahirap Ay Palaging Gutom? Mga Diskarte sa Pagsunod sa Recipe ni Nanay

Ngayong Pasko, hindi maiiwasan ang pagkaantok at gutom. Sa loob ng kotse, tila ba ang bawat minuto ay tumatagal ng isang oras. Ang tanong, ano ang gagawin mo habang naghihintay sa traffic? Marahil, maaari kang magsimula ng cooking show sa utak mo. Bakit hindi? Maaari kang magbalik-tanaw sa mga recipe ni Nanay. Paano nga ba lutuin ang adobong pasko? O ang hamon na parang hindi nauubos? Sa gitna ng trapik, maaari mong pag-isipan ang mga diskarte sa pagsunod sa recipe ni Nanay. Subukan mong mag-imagine ng sarili mong cooking show kahit wala kang kamera. Ito'y isang paraan upang malimutan ang gutom at antukin sa gitna ng trapik.

Ang Araw na Hindi Sumikat: Isang Pasography Tungkol sa Pag-aabang ng Friendship Goals sa Facebook

Sa mundo ng social media, hindi rin nawawala ang mga pasaway na kaibigan. Sa gitna ng trapik, marahil ay may oras kang mag-scroll sa iyong Facebook feed. At habang naghihintay sa traffic, mapapansin mo ang mga larawan ng mga kaibigan mong naglalakwatsa at nagkikita-kita. Sila'y nasa beach, sila'y nasa bundok, at sila'y nasa ibang bansa. Ngunit ikaw, stuck ka lamang sa trapik. Ito'y isang araw na hindi sumikat para sa'yo. Ngunit huwag kang mag-alala, darating din ang panahon na ikaw naman ang maglalabas ng mga friendship goals photos mo. Tiis lang sa trapik, darating din ang araw na maihahabol mo ang mga kaibigan mo sa larangan ng selfie at Instagram-worthy adventures.

Ex-BFF: Paano Maghugas ng Kamay sa Isang Kaibigan na Hindi Mo Na Kilala

Sa buhay, may mga pagkakataon na ang isang matalik na kaibigan ay magiging isang estranghero. Sa gitna ng trapik, maaari kang magdala ng mga emosyon na hindi mo inaasahan. Maaring isang ex-BFF ang susulpot sa Facebook feed mo. Ang tanong, paano mo siya iha-handle? Paano mo siya haharapin sa gitna ng trapik? Magwawalis ka ba ng kamay at magpapanggap na hindi mo siya nakita? O haharapin mo siyang matapang na parang wala lang ang lahat? Ang tunay na sagot ay nasa puso mo. Pero kahit ano pang gawin mo, siguradong magiging awkward ang sitwasyon.

Tindera ng Emosyon: Kwento ng Puso sa Bawat Tingi ng Manghihilot sa Divisoria

Sa Divisoria, may mga tindera na hindi lang basta nagtitinda ng mga produkto. Sila'y tindera rin ng mga emosyon. Sa gitna ng trapik, marahil ay maaari kang tumambay sa Divisoria upang mamili ng regalo. Ngunit habang iniikot mo ang mga bangketa, mapapansin mo ang mga manghihilot na handang magmasahe ng iyong paa. Sa unang tingin, maaaring akala mo ay simpleng serbisyo lamang ang kanilang inaalok. Ngunit sa likod nito, may mga kwento silang taglay. May mga puso silang nabiyayaan ng mga saloobin at hinagpis ng mga taong kanilang nabigyan ng masahe. Sa gitna ng trapik, maaari kang magbalik-tanaw sa mga kwento ng puso sa bawat tingi ng manghihilot sa Divisoria.

Ang Hiwaga ng Forever: Isang Sanaysay tungkol sa Pag-aalaga ng Manok ni Inay

Sa buhay, may mga bagay na hindi natin maintindihan. Tulad ng forever. Sa gitna ng trapik, marahil ay mapapaisip ka kung ano ba talaga ang hiwaga ng forever. Ngunit sa halip na mag-isip ng love life mong hindi umaasenso, maaari kang mag-focus sa pag-aalaga ng manok ni Inay. Oo, tama ang narinig mo. Ang manok ni Inay. Sa gitna ng trapik, maaari kang mag-isip ng mga paraan upang mapabuti ang kalidad ng buhay ng iyong alaga. Magluto ka ng masarap na tinola o gumawa ka ng sariling version ng Chickenjoy. Ito'y isang paraan upang maunawaan mo ang hiwaga ng forever, kahit na sa piling lamang ng iyong manok ni Inay.

Bakit Kailangan ng 8 oras na Tulog: Talambuhay ng Kama at mga Kwentong Di Makatulog

Sa gitna ng trapik, tila ba ang kama ang pinaka-missed na lugar. Ang kama, ang matatamis na oras ng tulog, ang sagot sa ating pagod at puyat. Ngunit bakit nga ba kailangan ng 8 oras na tulog? Ano ba ang nangyayari sa katawan natin habang natutulog tayo? Ito'y isang talambuhay na hindi mo pa sigurado kung masusundan mo. Sa gitna ng trapik, maaari kang mag-isip ng mga kahanga-hangang kwento ng mga taong nabubuhay sa kama. Maaaring isang superhero ang nagpapalipad ng kama nila habang natutulog, o isang 'di-makatulog na bida na patuloy na naglalakbay sa iba't ibang mundo. Ang tunay na sagot ay sa'yo na lang.

Ligaw na Salita: Mga Palaisipan sa Paghahanap ng Malading Diksyunaryo

Sa mundo ng salita, may mga salitang kahit anong pilit mong hanapin sa diksyunaryo ay hindi mo matagpuan. Ito ang mga ligaw na salita. Sa gitna ng trapik, maaari kang mag-isip ng mga palaisipan tungkol sa paghahanap ng malading diksyunaryo. Maaaring may mga salitang hindi pa na-invent o mga salitang nawala sa panahon. Ang tunay na pagsubok ay kung paano mo gagamitin ang mga salitang hindi mo naman alam ang kahulugan. Subukan mong gamitin ang flibbertigibbet sa isang sentence. Siguradong mapapaisip ang iyong mga kasama sa kotse.

Ang Mundo sa Aking Palmolive: Ano Ba Talaga ang Nasa Loob ng Bote ng Shampoo?

Sa gitna ng trapik, maaari kang mag-isip ng mga bagay na hindi mo naman talaga dapat isipin. Tulad ng palaisipan sa likod ng bote ng shampoo. Ano ba talaga ang nasa loob ng bote ng Palmolive? Bakit ito'y kasing pula ng dugo? Ito'y isang misteryo na hindi pa rin natutuklasan. Sa halip na isipin ang mga problema at stress ng trapik, maaari kang mag-abala sa pag-iisip ng mga bagay na walang katuturan tulad ng bote

Ang Replektibong Sanaysay ay isang paraan ng pagsusulat na naglalayong magbahagi ng personal na karanasan, obserbasyon, at pag-iisip ng isang manunulat. Sa pamamagitan ng pagsusulat ng isang replektibong sanaysay, nagkakaroon tayo ng pagkakataon na maipahayag ang ating mga saloobin at ideya sa isang malaya at malikhaing paraan.Sa paggamit ng nakakatuwang boses at tono sa pagsulat ng replektibong sanaysay, nagbibigay tayo ng isang kakaibang at kasiya-siyang pagtingin sa mga napapansin natin sa paligid. Ito ay isang paraan upang hikayatin ang mga mambabasa na mag-enjoy at magpakalunod sa ating mga saloobin.Upang maipahayag ang aming mga punto ng view sa isang humurous na boses at tono, narito ang ilan sa mga halimbawa:1. Nakakatuwa ang mga pagkakamali na nagawa ko sa aking buhay. Naaalala ko noong unang beses kong magluto ng adobo, akala ko siguro tuyo ang ibig sabihin ng adobo. Ang anghang! Pero sa huli, natuto rin ako at ngayon, isa na akong espesyalistang tagaluto ng adobong may paanghang!2. Napapansin ko na minsan, mas malakas ang ingay ng mga aso sa aming kapitbahayan kaysa sa mga usapan ng mga tao. Parang may mga aso na talagang nag-aaral ng human language. Baka mayroon silang isang kodigo na ginagamit upang mag-coordinate sa pag-iingay at pagtawag ng pansin.3. Sa aking opinyon, ang mga pusa ang tunay na hari at reyna ng bahay. Sila ang may pinakamaraming followers sa Instagram at Twitter. Hindi ko maintindihan kung paano nila ito nagagawa. Siguro dahil sa kanilang irresistible na mga selfie poses at ang pagkakatali ng kanilang mga litrato sa mga trending na hashtags!4. Isa pang nakakatuwa ay ang mga hugot lines na nababasa natin sa social media. Sa isang banda, nakakaaliw ang pagiging malikhain ng mga tao sa pagbuo ng mga hugot lines tungkol sa pag-ibig at buhay. Sa kabilang banda, minsan napapatanong ako, sa dami ng hugot lines na ito, sino ba talaga ang mas malungkot, ang mga nagmamahal o ang mga nag-iisip ng mga hugot?Sa pamamagitan ng pagsusulat ng replektibong sanaysay sa isang humurous na boses at tono, nagbibigay tayo ng mga ngiti, katatawanan, at kasiyahan sa mga mambabasa. Ito rin ay isang paraan upang ipabatid ang ating mga punto ng view sa isang magaan at hindi masyadong seryosong paraan. Ang mga halimbawang ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagpapatawa at pagbibigay kulay sa ating pagsusulat.

Magandang araw sa inyong lahat, mga ka-blog! Sana'y nag-enjoy at nagkaroon kayo ng kasayahan sa pagbabasa ng aming replektibong sanaysay tungkol sa isang bagay na hindi ko pwedeng sabihin ang titulo. Kung hindi pa ninyo nababasa, aba'y mabuti pa, bago ninyo ituloy ang pagbabasa ng mensaheng ito, balikan ninyo muna ang unang paragraph dahil baka nalimutan ninyo na ang layunin natin ay maging nakakatawa at makatutuwa! Kaya naman, ito ang huling pasasalamat ko sa inyo, mga ka-blog, na pinaglaanan ninyo ng oras ang inyong pagdalaw sa aming blog.

Ngayon, bago ko tuluyang tapusin ang mensaheng ito, gusto ko munang ipamalas ang aking kagalingan sa pagsusulat ng mga transitional words at phrases. Sa tuwing maglilipat ako ng kaisipan o ideya, gagamit ako ng mga salitang tulad ng kaya naman, kung hindi pa, at mga katulad pa niyan. Ngunit sa kabila ng husay kong ito, wala akong ibang hinahangad kundi mapangiti kayo at maranasan ang kasiyahan habang binabasa ninyo ang aming mga saloobin sa pamamagitan ng sanaysay na ito.

At ngayon, narito na tayo sa huling talata ng aming sanaysay. Kasama ng mga transitional words, nais kong bigyang diin ang pasasalamat ko sa inyo, mga ka-blog, sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa aming blog. Sana'y natuwa kayo at nagkaroon kayo ng pampalipas-oras na kasiyahan sa pagbabasa nito. Maaaring hindi ko nasabi ang titulo ng aming sanaysay, ngunit nawa'y hindi naging hadlang ito upang mapaligaya ko kayo sa pamamagitan ng aking nakakatawang boses at tono. Hangad ko na patuloy ninyong suportahan ang aming blog at abangan ang iba pang mga replektibong sanaysay na puno ng katatawanan at pagmamahal para sa inyo. Mabuhay kayo at maraming salamat sa inyong lahat!